«Երկրի ջիղը» Հրանտ Մաթևոսյանի քառագրությունն է, որում ընդգրկված են «Նանա իշխանուհու կամուրջը», «Աշնան արև», «Ծառերը» և «Եզրով» ստեղծագործությունները:

Արգելոցը գերում է իր հումորով ու լրջությամբ, նրանով, որ Սերգեյ Դովլաթովը (1941-1990), անսքող նկարագրելով դաժան իրականությունը, ընտանիքում խնդիրներ ունեցող, չտպագրվող գրողի հոգեկան տվայտանքներն ու չդադարող ներքին պայքարը՝ կարողանում է դա անելիս նաև ժպտալ:

Սերգեյ Դովլաթովի (1941-1990) «Արհեստ» գիրքը նրա ամենածավալուն ստեղծագործությունն է։ Նաև ամենաքիչ «գեղարվեստականը»։ Առաջին մասը վավերագիր պատկերն է այն իրականության, որում ապրում էին «անհարմար» ստեղծագործողները անցած դարի 70-ականներին Խորհրդային Միությունում։ Երկրորդը մասը վերաբերում է գրողի կյանքի ամերիկյան շրջանին, որտեղ Դովլաթովն ու իր համախոհները տպագրում էին «Նոր ամերիկացի» թերթը։

«Մերոնք» պատմվածաշարը Սերգեյ Դովլաթովի (1941-1990) թերևս «ամենահայկական» ստեղծագործությունն է։ Ի թիվս այլ ազգականների, նա պատմում է իր հայ պապի (որին երբեք չի տեսել), հայ մոր, հայ մորաքրոջ, հայ քեռու մասին, պատմում է ժպիտով, սիրով ու… կարոտով։

Սերգեյ Դովլաթովի (1941-1990) «Նոթատետրերը» գրվել են տասնամյակների ընթացքում՝ նախ գրամեքենայով («Ունդերվուդի» մենանվագ»), հետո արդեն համակարգչով («IBM-ի մենանվագ»)։ Արձակ մանրապատումների, գրողի տեսած կամ լսած ճշմարիտ կամ հորինովի պատմությունների ժողովածու է։ Մանրապատումներից շատերը տեղ են գտել նաև գրողի մյուս ստեղծագործություններում։