Կանացի զայրույթն ահարկու է, և թող ամեն ոք զգուշանա դրանից: Նրան, ում կինը սիրել է ամենից ավելի, նրանից վրեժ է լուծում ամենայն դաժանությամբ: Կանայք շուտ սիրահարվում են, շուտ էլ ատում են, և եթե թշնամանք սկսվեց, տևում է շատ ավելի երկար, քան բարեկամությունը: Սերը չափավորել՝ նրանք այդ կարողանում են, բայց ատելությունը ՝ ոչ ամենևին:

Շիրվանզադեի «Պատվի համար» դրաման հայ գրականության անմահ արժեքներից է: Գրված լինելով 1905 թվականին՝ այն առ այսօր շարունակում է բեմադրվել ու ընթերցվել, որովհետև դրամայում բարձրացված խնդիրները, պատկերված հարաբերություններն ու կերպարները, որոշակի փոփոխությունների ենթարկվելով, այնուամենայնիվ, դեռևս իշխող են ժամանակակից հասարակությունների մեջ: