Ցարան նորեկ է թաղամասում: Նա բացարձակապես միայնակ է, որովհետև մայրիկը ոչ մի բանի համար ժամանակ չունի, իսկ բակի երեխաներն էլ չեն ուզում Ցարայի հետ խաղալ: Նրանք Ցարային ուղարկում են այնտեղ, որտեղից եկել է: Նա տխուր վերադառնում է սենյակ ու կարդում իր սիրելի գիրքը պոնիների մասին: Սեփական պոնի ունենալը Ցարայի մեծագույն երազանքն է: Որքա՜ն ցավալի է, որ այդպիսի քառասմբակ ընկերը վերելակում չի տեղավորվի: Թե՞ ճիշտ հակառակը…

Յոհաննա Սփիրիի «Հայդի» վիպակը շվեյցարական մանկագրության ամենահայտնի երկն է: Վեպի հերոսուհին՝ Հայդին, որբուկ է, ապրում է պապի ու իր ժիր այծիկների հետ շվեյցարական Ալպերում ծվարած մի գյուղակում, որտեղ կյանքն ամենօրյա տոն է հիշեցնում, իսկ կրակին խորոված ոսկեգույն պանիրն ու այծի թարմ կաթը՝ թագավորական վայելք: Սակայն աղջիկը ստիպված է հրաժեշտ տալ գյուղին, որպեսզի նոր կյանք սկսի Ֆրանկֆուրտում:

Սադափ Դարզին տասը տարեկան էր։ Նա ուներ երկար շագանակագույն մազեր և մեծ շագանակագույն աչքեր։ Սադափն ապրում էր իր մայրիկի հետ Մայրաքաղաքում` մի փոքր տան մեջ։ Սակայն ցուրտ ձմռան հետ քաղաք են թափանցում խնդիրներ չար Վաշիվոշի, վհուկների և կախարդների պատճառով։ Հեքիաթի անվախ հերոսուհին որոշում է լուծել այդ խնդիրները։ Եվ սկսվում են նրա փորձություններով լի արկածները…